Wij zijn met beide spellen voordat het eerste potje werd gespeeld, al uren bezig geweest met het bewonderen van het materiaal en het lezen van de kaarten. Pas na die korte cursussen ichtyologie en astronomie konden we beginnen. En na beide uitpak- en inleesfeestjes wisten we al: deze spellen moeten wel heel slecht ontworpen zijn, willen we er géén plezier aan beleven.
Wat hier volgt is geen recensie of beschrijving van concepten en mechanismen, maar een ode aan de andere aspecten van het spelontwerp.
Thema
Liefde voor astronomie, dat is wat Tomáš Holek uitstraalt met SETI. En dat geldt ook voor David Gordon & Michael O’Connell als het gaat om de liefde voor de mariene biologie. In SETI ga je zelf op onderzoek naar ons zonnestelsel en daarbuiten en in Finspan word je ondergedompeld in de wondere wereld van onze zeeën en oceanen. Beide spellen laten zien dat de werkelijke wereld van nu een ongelooflijke is. De fabelachtige diversiteit van de zee in het een en de buitengewone wetenschappelijke prestaties in het ander, beide bewonderenswaardig en verbluffend. Bestaan die vissen allemaal werkelijk? Hebben wij die vaartuigen en telescopen echt gemaakt?
Daar valt door mij alleen maar over te zeggen dat ik ze prachtig vind. Ik heb dan ook een voorliefde voor de kleur van hemelsblauw, niet zelden zo mooi weerspiegeld in de zee.
Speelborden
Beide spellen blinken uit op tafel. Vinden wij dan. In beide speelt de zon dan ook een grote rol. SETI heeft een centraal spelersbord met daarop de acht planeten die om de zon heen draaien en daarbuiten de sectoren van acht bekende sterren. De scoremarkers van de spelers draaien daar weer omheen. De kleuren van dat speelbord zijn zo gekozen dat de zon lijkt te stralen, wat versterkt wordt door de lamp boven de speeltafel.
Artwork van de kaarten
Ook hier weer: talent en toewijding. Tot in detail getekende vissen spreken tot je verbeelding en hetzelfde geldt voor de verbeelding van de vele mijlpalen in de geschiedenis van onze ruimtetechnologie. De teksten bij de afbeeldingen maken het helemaal af. De kaarten in beide spellen vormen een aaneenrijging van wonderbaarlijke feitjes.
Ik kan hier allle honderden kaarten wel laten zien, maar beter is ze zelf te gaan bekijken en ontdekken. Ik beperk me tot een paar willekeurig uitgekozen kaarten met de belofte dat alle andere kaarten hier niet voor onderdoen.
Beide spellenfabrikanten bevestigen hun goede naam als het gaat om de kwaliteit van het materiaal. Gerecycled plastic, stevig karton, kwaliteitspapier voor kaarten en ook allebei een zeer handige individuele spelershulp. Enige punt waar SETI een beetje uit de pas loopt: het heeft eigenlijk een insert nodig. Finspan niet.
SETI en Finspan zijn twee spellen die misschien heel anders spelen en dus heel verschillende spelers aantrekken, maar die op één punt heel erg op elkaar lijken: ze tonen de liefde van de ontwerpers voor de wereld om ons heen en een stukje hartstocht voor kennis en het delen daarvan. Volgens mij is dat óók een kwaliteit van goede spellen: dat ze je laten verwonderen en je nieuwsgierig maken. Voordat je nog maar een zet hebt gedaan.
Een volgende keer zal ik wat schrijven over hoe ze spelen. Of we ze behalve interessant en mooi ook nog leuk vinden. De eerste spelletjes waren alvast veelbelovend, maar dat komt natuurlijk omdat onze bewondering voor wat er voor ons op tafel ligt nog niet is weggeëbd.
